Bitwa o Anglię była pierwszą zakrojoną na szeroką skalę kampanią lotniczą w historii. Bitwa miała miejsce między 10 lipca 1940 r. a 31 października 1941 r. Upamiętnia ją pomnik National Memorial to RAF Bomber Command w Green Park (zachodni Londyn).

Bitwa o Anglię – końcowe starcie

Jedna z najbardziej znaczących bitew w historii. Bitwa o Anglię w 1940 r. została wygrana przez zaskakująco małą liczbę obrońców w stosunku do atakujących sił niemieckich. Jest ona również postrzegana jako jedno z największych zwycięstw moralnych, jakie kiedykolwiek odniósł jakikolwiek naród, nie tylko w czasie wojny, ale w każdym innym czasie – stanąć samotnie przeciwko przytłaczającej tyranii, z bardzo niewielką pomocą ze strony sojuszników lub przyjaciół, a mimo to odnieść zwycięstwo dzięki niezłomności, pomysłowości, odwadze i wytrwałej determinacji odpierając plany inwazji nazistowskich Niemiec mimo ich znacznie większej potęgi.

Bitwa o Anglię – powietrzna potyczka

Niemieckie nazistowskie siły powietrzne, znane jako Luftwaffe, prowadziły intensywną kampanię powietrzną przeciwko Wielkiej Brytanii i jej sojusznikom, aby zdobyć kontrolę nad ich terytoriami i przygotować się do ich podboju w drodze inwazji lądowej. W odpowiedzi na ten atak na ich suwerenność, po latach przedwojennych napięć między Niemcami, Francją i Anglią w kwestii praw brytyjskiej marynarki wojennej po I wojnie światowej (1914-1920), Winston Churchill rozkazał wysłać do walki wszystkie możliwe samoloty, wypowiadając słynne słowa: „Nigdy wcześniej tak wielu ludzi nie zawdzięczało tak wiele tak nielicznym”.

Bitwa o Anglię – zwycięstwo aliantów

Bitwa o Anglię była decydującą kampanią powietrzną, która toczyła się na niebie nad Anglią od lipca do października 1940 roku. Niemieckie siły powietrzne – Luftwaffe – nieustannie bombardowały brytyjskie miasta i ośrodki przemysłowe, ponieważ uważały, że to wystarczy, by obalić rząd Churchilla i doprowadzić do zakończenia II wojny światowej, zanim jeszcze się ona rozpoczęła. Hitler nie przewidział jednak tego, co Anglia miała po swojej stronie: silne przywództwo, błyskotliwych strategów wojskowych, takich jak Winston Churchill i jego generałowie, a także Anglików, którzy byli gotowi zaryzykować swoje życie, jeśli było to konieczne, aby bronić demokracji w Europie przed tyranią. Doprowadziło to do kolejnych sukcesów sił alianckich w walce z nazistowskimi Niemcami.